Yaðmurla göðeren kul þehrinde öbek öbek, Þimþek çakmasý parýltýlarla çarpýldý yüreðim. Âhengin emsâlsiz edâsiyle oynaþ, Yýldýz kaymalarýna takýldý aklým. Samanyollarýnda hep muhabbet aradým. Ve, sokak baþlarý öylesine týklým týklým; Tepelerden alaþaðý etti beni bir kelebek. Herkes birbirinin peþinde, herkes pür-telâþ. Kâh bir þeytan, kâh bir insan, kâh meleðim!
Uçurumlar, kývrýmlar, dönemeçler: Her þey tepetaklak! Ötüþler sanki müstehzî, hasîs. Ve, ucûbe görmüþcesine asýk benizlerde yeis. Beni çaðýrýyor bir yalnýzlýk iklîmi. Kimi neþ’eli, kimi bezgin, somurtuk kimi; Bir umûmî affa uðramýþ kavur kavur toprak!
Bir umûmî affa uðramýþ hücre, cenîn! Elinden zulmün zehir içmiþçesine, kývranýr beden. Kim bakar artýk etrafa tepelerden? Var mý haykýrmak, çýkýp da yukarýlara? Ve; kaatil kasýrgadýr zamaný altüst eden nâra. Zaman ki, adâlet timsâliydi gözünde senin. Ben, kozmonotlarý neyleyim? Hep þiirleyim!
Zaman ki, adâlet timsâliydi gözümde, benim de. Bir ufacýk ben istemem asla kefenimde. Boynumu vuruyor âdetâ cellât: Adâlet istiyorum, adâlet! Adâlet ve müsâvât!
Herkes ayný þeyi söylüyor: Bu yükü taþý! Uzaktan gondollar geçiyor, þen-þakrak: Þarkýlý! Aklým, hep bir noktaya çakýlý. Kafam, bir o duvara bir buna çarpýyor. Bana sor, gel de bunun sebebini bana sor! Niçin inim inim inliyor yüreðim, Üstünde bir deðirmen taþý?
M.Hâlistin KUKUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halistin Kukul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.