içimde daðlar devrilir
içimde daðlar yerle bir
soykýrým sonrasý enkaz yýðýntýsý yüreðim
þehirler yýkýlmýþ
þehirler yakýlmýþ
gamlý gün doðumlarýnda
kýzýla boyanan Vrbas nehrine benzer gözlerim
þaþýrma çam aðaçlarý da yaprak döker baba
parsellenmiþ yüreklerde kök salacak bir tutam toprak bulamadýkça
bir de tenime batmasa dökülürken iðne yapraklarým
bu yaþanan kaçýncý vahþet
kaçýncý erken kýyamet
içimde binlerce çocuk katledilirken
ve silinirken güneþin izleri
bu kaçýncý dehþet kör eden gözleri
oysa papatyalar umuda beyazlanýr her bahar
ve gelinciklerin ezelden kýrmýzýdýr renkleri
neden kýrmýzý papatyalar
ve neden kefen giymiþ gelincikler
neden silah namlusuna teslim eder
bir bakire düþlerini
neden çarmýha gerilir bir ergenin bakir bedeni
dipçikler neden öper alnýndan bebelerin
neden yýkýlýr devler
neden yaðmalanýr evler
yaþama göz kýrpmaz mýydý eskiden
güneþe açýlmaz mýydý pencereler
neden þimdi ölüme eþikler
üþüyorum
ölümün serinliði mi yüzüme vuran
yoksa mevsimin alýnganlýðý mý
kanýmý böyle donduran
bilmiyorum
çivin çýkmýþ dünya
hadi diyorum
ökçesiz darbelerinle daha kaç masum adýmýn önünü keseceksin
daha kaç masum ýþýðý söndüreceksin
kaç masum nefesi topraða gömüp
tümseðinde dans edeceksin
yetmedi mi gecenin sýrtýna bindiðin
kamburlaþan omuzlarýndan yýldýzlarý ittiðin
yetmedi mi yakamoz mezarlýðýna çevirdiðin
mavi sularý
kül renkli mevsimler yaðýyor üzerime
yýkmak istiyorum
yýkmak istiyorum bütün duvarlarý