SEVDA SANDALI

Özümde yarým duran ateþinin közü var,
Kader kötü yazýlmýþ dilekle diz çökemem.
Nikah memurlarýna sadakate sözüm var,
Oturmuþ kilit taþý bir çýrakla sökemem.

Kilyosun dalgalarý sineye hazin vurur.
Denizinin damlasý gamzelerimde kurur.
Elvedasýz kaçýþlar kýramaz artýk gurur,
Viran olan bahçemi az emekle ekemem.

Umut kurdelesini kör makasla keserken,
Patikaya alýþkýn ayaklarýn küserken,
Kapanýr pencereler deli rüzgar eserken.
Yýrtýlan bulutlarý bu yürekle dikemem.

Puslu sarý ýþýkta özlem düþlere kalýr,
Gülümseyen gözlerin yerini hüzün alýr,
Þakaða yaðar karlar ömür gün gün azalýr.
Zalimlerin belini þu bilekle bükemem.

Cam kesiði yaradýr dikiþ tutmaz hep kanar,
Vuslata eremeyen gecesiz aþka yanar,
Duygularým yaþlanýr hatýralarda anar.
Yangýnýma sularý o elekle dökemem.

Ufuklarý sis basar klavuz olur karga.
Pusulam suya düþer ayaðýmda pranga.
Sandalým yana yatar bordomda azgýn dalga.
Fýrtýnada aþkýný, tek kürekle çekemem.




Sosyal Medyada Paylaşın: