bazen kahýr çökünce gökyüzüme ardýndan bulutlardan düþer tane tane yaðmurlar gözlerimden sana toprak kokuyor bastýðýmýz yer biraz da olsun hatýrlýyorum sonunda gitmek uzun bir yola sensiz ne sen varsýn ne de bir kimse bir kahýr ki içimden atamýyorum sadece sessiz çýðlýklarla haykýrmaktayým seni sensizlik de belki de bir avuç suya hasret kalmak serabýnda belki de son mektubumdur bu kahýr . Sosyal Medyada Paylaşın:
ASYA HUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.