Yalnızlık Çayımda Dem
zakir
Yalnızlık Çayımda Dem
Dudaðýndan dökülen duru söz gibi çayým.
Efsaneler þehrinin anahtarý semaver.
Buðulu bakýþýnda erimeye adayým.
Öyle el gibi bakma hiç deðilse selam ver.
Ellerindir çayýma kokusu karýþan giz.
Suya busen çözülse kan tutar bardaklarý.
Seni betimlemeye en uygun aday nergiz.
Kýskandýrýr dudaðýn karanfil dudaklarý.
Berrak bakýþlarýný çayýmla yad ederim.
Sükûtumla iþlerim hayalime yüzünü.
Yalnýzlýða karýþýr buðu buðu kederim.
Sen merhaba de yeter istemem þaný ünü.
Bir Ankara sabahý gün taze çayým taze.
Senin nefesin ile efsaneleþir çayým.
Huzur ve sükûnuma tebessümün yelpaze.
Sen gelsen bayram olur içim dýþým dolayým.
Billûr bir masal gibi konuþur ellerinde,
Ýnce belli içinde çayýn en güzel hâli.
Ruhum senle karýþýr efsane sellerinde.
Çayýmla paylaþýrým sessizce sen nihali.
Yalnýzlýk çayýmda dem seni ararken didem.
Hem efsane hem masal gerçeðin en güzeli.
Ýpek hayal çaðýnda efsanem ve nadidem.
Ýçimde büyüyen sýr aþkýn billûrdan eli.
Ankara, 28.04.2012 Ý.K
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.