ÇOK ŞÜKÜR

Çok þükür !
Hayatýna onlarcasýný alýp da piç etmedim kalbimi..
Tek birini sevdim, ona ’ömrüm’ dedim..
Çocukluk iþte,
Bir gün biteceðini aklýma bile getirmedim..
Zaten iþim vardý, ona müptelaydým..
Yedi yirmi dört onu düþünüyor,
Tüm gece onu özlüyordum..
Yani ben bende deðildim.
Bir cuma sabahýydý,
Yani Haftanýn son günü..
Tahmin edemedim ömrüm’ün de son günü olacaðýný.
Uyandým,
Her þey normaldi.
O’nu aramak için telefonumu aldým ve aradým,
Karþýmdaki ses sanki fermanýmý okuyordu bana,
Aradýðým kiþiye Ulaþamamak demek ölüm demekti benim için..
Birden her taraf karardý, sessizleþti.
Anladým gitmiþti ya da hiç gelmemiþti..
Çocukluk iþte her þeyi toz pembe görüyorsun çocukken..
Saðlýklý düþünemiyorsun, ilerisini göremiyorsun.
Þimdi diyeceksin ki bu nasýl bir yazý !
Þiir desem deðil, hikaye desem deðil..
Haklýsýn, ben bile neden yazdýðýmý bilmiyorum..
Ama o’nu çok özlüyorum.
Biz þairler özleyince ’yazar’
Bende mecbur yazýyorum..

Sosyal Medyada Paylaşın: