Býrakýp gideceksen, hüzünleri gözüme.
Kalmasýn hiç elimde, allý yazmanla resmin.
Gül kokunu vermezsen, yaralý can özüme,
Varsýn bitsin bu sevda, silinsin kalpte ismin.
Ekilirse hasretin, nasýrlý avuçlara.
Ýsmini yazdýrayým, zer simli sorguçlara.
Sus diyorum sus bakma; Rabbe tevekküldeyim
Kavuþmak an be anmýþ, yüceler yücesine
Zamansa hýrsýz gibi, hep uçuþan küldeyim
Sýrt çevirdim artýk ben, kötülük cücesine!
Allah diyorum Allah, Allah’ý anmadýn mý?
Ýbrahimi kordayým, sen daha yanmadýn mý?
Dile gelse yüreðim, anlatsa birer birer
Rabbime tefekkür’ün gözyaþýný, ahýný
N’olur aðlatma beni! Gözlerim izin sürer
Daha yaþamadýk ki, vuslatýn sabahýný!
Züleyha’ya takýldým, depreþirken yaralar
Hak yoluna savruldum, Hallaç’la bu aralar
Derdim; "son cemremsin yâr," içimi hep ýsýtan
Leylekler müjdelerken, seherle nevbaharý
Sýr dolu gözlerin ki, umudu da yansýtan
Umut; aþk fakirinin hem çilesi, hem harý
Dayanacak gücüm yok, býrakýp gitme beni
Kapýnýn önündeyim, ne olur itme beni