Þemsi arýyordu
Gözümdeki Mevlevi
Ýman edip
Aþka
El yordamýyla
Hiçbir eðri odun sokmuyordum
Çýrýlçýplak geldiðim
Gönül dergâhýna
Sense
Kendinden kaçýyordun
Yani benden
Vedasýz
Solan
Güz artýðý göz bebeklerinde
Ardýn sýra
Kýyametime
Suru üflüyordu Ýsrafil
Yeþil cennetinden
Kovuluyordum
Uzaklardan bir yerden
Hallacý Mansur baðýrýyordu
Beynimin derinlerinde
“Enel Hak”
O zaman
Dönüp
Bir kez daha
Bakýyordum
Yüzüne
Aþk tanrýnýn suretidir diye/ bilmiyordun
Ve
Ben
Kendi cehennemimin
Bir avuç ateþinde
Yanýyordum kadýn
Yandýkça da
Sýrra bürünüyordum küllerimde
Görmüyordun…
Taylan KOÇ