UYUYAN RUHLAR

Ay, Gün ve Yýldýz’dan damlardý kanlarýn;
Denizlerden Dað’a, Gök’lere uzanýrdý kollarýn.
Umarsýz sancýlarda þimdi dokuz kavim olup geçtiðin yer;
Ne yârý yâr, ne ayarý ayar;
Dualarý tükenmiþ;
Bitimsiz intizarda…
Fýrlattýn üç okunu sol yanýna,
Üç yayýný sað yanýna karayerin;
Attýn bereni göðün rüzgârlarýna;
Gözlerin bitkin ve dalgýn þimdi koca bir kuþkuda…
Gör ki daha kimler uykuda…

Kýr þu beþiðini yiðidim günler çok oldu geçeli;
Yedi kurt parçalýyor yýldýzýný göklere uzan artýk…
Rüzgâr gibi estiðin büklerinde çamlarýn;
Yanmýþ, cehennem ateþinde kül olan umut gibi…
Yaðýz yerinde sisli kubbesiyle aðlýyor ocaklarýn…
Ak yerde akça aðaç biter mi, olurmu hiç…
Uyandýr duru sularýn uyuyan ruhlarýný;
Þahlandýr dizginlere vurulmuþ küheylanýný…
Gör ki daha kimler vardý arkada;
Gör ki daha kimler uykuda…

Hey yiðidim!
Üç kat çýkýpta göðü
Doyasýya içtin mi simli sarý bir kadehten aþklarý…
Doldurdun mu Ak Ananýn ak sütünü göðsüne…
Dikeniyle sevdiðin gül yapraklarý avucunda
Kýzgýn çöl kumu gibi ufalanýyor artýk…
Ah þu sol yanýndan yaralý,
Sað yanýndan kýrýlmýþ cesaret…
Ah þu bulanýk taþkýn sularýn avazý sus artýk!
Çevreni güneþli yâr nerdesin?
Aþksýzlýk, unutulmuþluk,
Ah þu sefillik ne gezersiniz delicesine!
Zalim bir ninnide, sýrnaþýk bir þarkýda
Gör ki daha kimler uykuda…

Kimdi vuslat namelerini kuþlarýn kanadýnda okuyan…
Hangi çölün ýlgýnýydý deniz gözlerde sakýyan…
Ne Altýn, ne Bronz, ne Demir Çaðýnda
Hâlâ çýrpýnýr bedenler kara bir Taþýn altýnda…
“Gök yýkýlmýþ, yer çökmüþ”
Gece kadar sessiz yaðýz yerin, berrak suyun ruhlarý…
Devran ne yana bilinmez þimdi…
“Akþehir üstünden giden o kaðnýlar” aðlýyor
“Ayýn altýnda giden o kadýnlar” aðlýyor…
Kabullendik baþ-göz üzre herþeyi
Ensede iki baþlý ejderha soluyor;
Ah yiðidim bize neler oluyor…
Bize neler oluyor…

Osman Aktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: