mandalina çiçeðine emanet ettim hüznümü
dallarýnda ararken babamýn el izini
yeþil yapraðý okþadý saçlarýmý
asýrlar mý geçti
babamýn gölgesi aðaç gölgesine vurmayalý
yoksa
ona gideceðim gün mü ensemde dolaþan sýcak nefes
özlemi çiy damlasý gibi duruyor göz ucumda
her mayýs bal topluyor
babamýn çiçekler üzerindeki duruþu
bir kuþ havalanýyor
selamýndan küpe takarak kulaðýma
tebessüm topluyorum anýlarýn bahçesinde
topraðý karýþtýran traktörün sesinde kayboluyor yalnýzlýðým
uzadýkça uzuyor mandalina bahçesinde günün akrep-yelkovaný
þimdi çalýþma zamaný
babalar evlatlara býrakmýþ ekmek teknesini
emanet de özlemler
aynen hüzün gibi
ah mayýs sabahlarý
istesem de vermez hüznümü geri
Nilgün Kurt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.