Koluna takarak böyle birini,
Öyle ulu orta gezmemen gerek.
Benmiþim dünyanýn büyük sorunu,
Kafaný bozarak çözmemen gerek.
Sevdayý anlamaz yüreði körler,
Israrla bu senin baban mý derler.
Ardýndan gülümser kem söz ederler,
Kendini sevdamla üzmemen gerek.
Üstelik âlemde en büyük kýro,
Benmiþim serseri benim hakiro.
Züppeler karþýnda içerken püro,
Kendi karizmaný çizmemen gerek.
Ýnsan enkazýndan yaratýlmýþým,
Yüreðim yaralý belalý baþým.
Gördün ya cismine uymuyor yaþým,
Baban mý diyene kýzmaman gerek.
Ben ki uygarlýktan nice uzaðým,
Bahtýna kurulmuþ sinsi tuzaðým.
Üstünde ot bitmez verimsiz daðým,
Yamacýma aþkým yazmaman gerek.
Ýtirafým þu ki bahtýna dargýn,
Hasret yolcusuyum yýllardýr yorgun.
Baharý açarak karþýmda her gün,
Çiçek tozu gibi tozmaman gerek.
Mehmet NACAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
YALAKA Ölürüm Sana BENİ KİMSE ANLAMAZ Bulutta Salıncak EVRENİN DİLİ SİTEMKÂR Aramaz Oldun ANTALYADA AŞK GİDİN BAŞIMDAN PİŞMANLIK