dun sen benden gittikten sonra ayý bulunduðu yerinden yýldýzlarý ise yerlerinden sökü verdim karanlýk çöksün istedim kalbime mukadderat bu olsa gerek’ki koptuk bir birimizden
yüksek bir tepeye çýktýpm haykýra bildiðim kadar sesimin duyula bileceði kadar baðýrdým allahým benim yazým acý çekmek mi diye
göz yaþlarýmla birlikte yaðrmur’da benimle aðlamaya baþladý sýrýl sýklam oldum ben sevdiðime haykýrýyorum yaðmursa tüm acý çekenlere aðlýyor
gittin gideli çiçekler soldu baharlar gelmiyor artýk hep bir döküntü oldu hayatým týpký son bahar güzleri gibi
güneþ ne kadar ýsýtsada bedeni’mi içim hep kýþ yaþýyor sevgilim kalbimden hep bir þeyler dökülüyor kopup gidiyorsun benden galiba sen içimde yavaþ yavaþ ölmeye baþladýn sevgilim....
yazan : Samet Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
gecenin_adı.sen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.