DUR! NEFES ALAYIM

Biçare gözlerim karanlýk yolda
Tutunacak gücüm kalmadý kolda
Düþerken çýrpýnan bir þey var solda
Çýrpýnma kalbim, dur! Nefes alayým

Kara gözlerine gönüllü kuban
Týklým týklým dolar gözlerim dayan
Uçuruma sürükleniyor her an
Gitme ayaðým, dur! Nefes alayým

Yaþarken günahlarýmla izdivaç
Gözlerim baðýmlý gözlerine aç
Kulaðým bir damla sesine muhtaç
Ama yaklaþma, dur! Nefes alayým

Aç bir fareyim zehirli peynire
Elektrikli yolda kurulu devre
Koþulsuz giderim o puslu yere
Ne olur çarpma, dur! Nefes alayým...



(ÝSTANBUL’da)
Sosyal Medyada Paylaşın: