Bazýlarý gittiler, Ve kalbimizin en güzel yerine sakladýk onlarý... Kimse görmedi, Bilmedi... Ben bildim seni tek, Göstermedim kimseye...
Sen git, Ben sana yine en güzel hazineyi vereceðim... Zamaný gelince senmiþ gibi seveceðim bazýlarýný, Unutmuþ gibi, Kimseyi sevmiyor gibi yapacaðým bir süre... Sonra sevenlere hazýr deðilim diyeceðim. "Býrakýp gitti ,yýllar geçti !ama hala seviyorum" diyemeyeceðim için... "Hazýr deðilim!" diyebileceðim tek kelime olacak... Yoklukta ki varlýðýn yetecek bana... Özleminle yetineceðim... Gelmeyeceksin biliyorum, Ama bekleyeceðim...
Sonra baþkasýný sevmeye, Baðlanmaya korkacaðým... Biliyorum ,aþk acýsý daha büyük bir aþkla söner ama, O da giderse diye korkacaðým... Ve Hiç kimseyi senin gibi sevmeyeceðim, Yaþayacaðým yarým bir aþk, Yarým sevinçler... Sen o sevincin arkasýndaki hüzün olacaksýn daima...
Sen mutlu ol, Mutsuzluða da razý bu kalp... Dünya sonsuz deðil ya, Bir gün son bulur acým, Ne de olsa toprak insanýn canýný yakmaz... Üþütmez... O da saklar beni, Benim seni sakladýðýn gibi... Sosyal Medyada Paylaşın:
gamze karabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.