Dim'li zaman...

Oysa ;
Minik kalbimde koca bir sevgi verebilirdim,
Güzel duygular yaþata bilirdim sana,
Mutluluklar verebilirdim,
Sadýk olabilirdim son nefese kadar,
Diðerlerine kör olabilirdim,
Aþýk olabilirdim sana,
Yeniden baðlanabilirdim kuþkusuz,
Tüm benliðimle...
"Bu el beni býrakmaz!" inancýný yaþatabilirdim sana...
Ýnsanlýða yeniden güvenmeni saðlayabilirdim.
Sana yeniden sevmeyi öðretebilirdim...
Gözlerini yeniden o güzel ýþýkla doldurabilirdim....

Ama dim’le kaldý bunlar özel insan...
Çünkü bilirdim ben ;
Seni yarý yolda býrakacak insanla yola cýkýlmazdý...
Sevgili dediðin insan elini sýmsýký tutmalýydý...
Erkek dediðin trip deðilde,
Gerekirse yumruðunu masaya vurmalýydý,
Tutup elinden "benimsin" diyebilmeliydi...
Adam gibi içinden geçeni direk söyeleyebilmeliydi!...
En ufak tartýþmada çekip gitmemeliydi...

Söylesene...
Sen korkak çocuklardan mýydýn ?
Oyuncaðýný vermeyi kabul eden,
Savaþmayý göze almayanlardan...
Sen neydin bilmiyorum...
Ama benim için deðerliydin,

Doðru ,
Ama bir þeyi unuttun çocuk,
Kalp çocuklarýn oyuncaðý deðil çocuk...
Büyümüþsün ,
Ama kalbin büyümemiþ çocuk...
Büyümemiþ...







Sosyal Medyada Paylaşın: