beyazkugum 3

tek derdim sensiz yaþamamak. ama seninle bir derdim yok. sadece benim derdim bu. "hadi bu sefer" diyebilen bir saf’ým bence. cunku anlamaný istedigim de bir sey kalmýyor bu dert yüzünden. onceden de vardý boyle bir derdim. bir sefer daha oldu. ama býrak ders almak denen seyi bir kenara, daha o yaramý kapatamamýsken sana geldim. sigaraya alýstýgýmý, hep içtiðim bir sey oldugunu dusunemiyorum artýk. her seferinde ne umut kalýyor, ne varolusum, ne ciðerim. sensiz icmemeyi beceremiyorum artýk. "kendini kaptýrma" dediginde "benim annem öldü" diyen birinin gozu oldu bütün yaþamým. duraksadým bak simdi, biraz once yani, aðlýyorum. gozyaþlarým bu sýrada aklýma geliyor, onlara içiyorum her defasýnda. "tamam acýklama yapmama gerek yok". oyle sýkýyorum ki kendimi, "oldun" sen artýk diyorum.

sadece sen de deðil bakma sana yazdýðýma, insancýklar var, senin göremediðin maalesef, heh tam onlar iþte, sýyýrmama sebep oldular biraz da. evet umursama dogru düzgün konuþabildildiðimi. her normal davrandýðýn zaman, iyi insan oluyorsun çünkü. anlaþýlmaktý biraz da derdim. "baðlanma", "kendini kaptýrma", "biraz zaman" denilen hiç bir yerde olmak istemedim, barýnamadým. baþka bir yer olsaydý oraya giderdim, seni de sýkmazdým inan bana. ama öyle kalabalýklar var ki, ben de ilk rastladýðým sen oldugundan sana geldim. seni farkettiðmden. ve aðlýyorum hala o kalabalýktan gelmediðimi görebilmen için. sen de farket istiyorum. ama, kirlenmek güzeldir diye gözümüzün içine sokuldu bi kere. neyse ya ben boþveremiyorum. sen boþver ama. aklina biþey sokmamak isteyen benim bunu da biliyorsun. siktir et ama, kaptýrmayayým kendimi. ona da sen karar ver

Buhranlardayým yine kendi kendime
Bazý zamanlarda olduðu gibi
Sen bilirsin aslýnda bu hallerimi
Ama aðýr gelir bu hallerim
Katlanamazsýn gerçekte ne olduðumu bilsen bile...

Hep güler yüz içinde olmayý isterdim ben de
Keþke kendim hep gülseydim de güldürebilseydim seni
Ne yazýk ki bu sýkýntýlar tüm o gülmelerimin diyetiydi
Hakkým da yoktu aslýnda o diyeti sana ödetmeye
Ama iþte hiç engel olamazdým ki ben kendime...

Ben her yakýnlaþtýðýmda sana uzaklaþýrdýn sen benden
Zaten sen de bilirdin bana yakýn olmanýn yakýcýlýðýný
Belki uzaktan ýsýtýrdým seni ama yaklaþýp dokunduðunda elin yanardý
Sen de hep uzaktan ýsýndýn kaldýn ama hiç yaklaþmadýn bu yüzden
Ve sen ýsýnýp gittiðinde o ateþten geriye küller kalýrdý benden...

Tüm bu satýrlarý yine sen yokken karaladým ben
Satýrlarý da kirleterek çýkardým kendi kirliliðimin acýsýný
Ne de olsa satýr karalamak yalnýzlýðýmýn tek ilacý
ilaç alma ihtiyacým da bu hastalýk derecesindeki gevezeliðimden
Bu lanet gevezeliðime tahammül edebilen de bir bu satýrlar bir de sen...

Bütün bu gevezeliðim içimi dýþarý dökme ihtiyacýndan
içimde öyle bir karanlýk var ki akýp gitmeli dýþarý
Yerini senden aldýðým ýþýk kaplamalý
Ama sen gidiyorum deyip de arkaný dönüp çekip giderken
Tüm hayatýn karanlýðý kapladý ruhumu yeniden...

Tüm bunlarý sen yokken yazýyorum ben gene iþte
Keþke imkan olsaydý da bunlarý bir de yüzüne söyleyebilseydim
iyi de tüm hayatým ve özellikle sen keþkelerden ibaret deðil miydin zaten güzelim?
Bazen diyorum keþke buharlaþýp uçup gitsem karýþsam atmosfere
Belki o zaman yaðmur olur düþerdim avuçlarýnýn içine
Ne de olsa bu halimle ellerini tutmak bile bana haram
O zaman hiç olmazsa elinle kavuþmuþ olurdu tek bir damlam...

gece gülümserken bize
gece gizli gizli gülümserken, tutkulu ve tutsak bakýþlý insanýma dönüyor yüreðim.
kaç kýrýk ezgi yapýþtý dudaklarýma bilemiyorum...
ellerimi yaslayýp yüzüme,
maskelenip maskelenmediðimi kontrol edermiþcesine;
dokunuyorum tenime.
tende, beden de ve sen de olabilmek için
maskesiz alabildiðine yalýn bir dilde
dokunuþ ve tat alabilmek için.
ezgilerimiz bizden önce kalkýyor,
uyandýrýyor;
ruhu, bedeni, beyni ve kalbi.
tutkulu baþlayan geceler
tutlulu olsun birbirine diye,
kokumu yolluyorum.
yarýnlarýmýz için bakýþlarýmý, dokunuþlarýmý...
tabi ki tatlý olsun diye gecelerimiz,
tadýný tadýma kataraktan bekliyor yüreðimin yataðý.
sevgi yolundan hoþçakal sokaðýna dönmek ne de zordur,
okuduðumuz insan kitaplarý bunu öðretir bize.
hiçliðin koynun da savrulurken yýldýzlarýmýz,
ben diyorum ki gel...
beþ duyu organý yaþanýr sevda.
eksik olmasýn insan kokun,
gel ki... dudaklar yorulduðun da yürekler sarýlsýn,
yürekler yorulduðun da,
ten kokusu öðretsin bize tadýn da sarýlmayý.
hayata ve insana sevgiyi anlatmayý deðil,
yaþamayý bekliyorum.

çýðlýklarýný çýðlýklarýma katmak istiyorum... *









Sosyal Medyada Paylaşın: