Yazmaktan vazgeçirecek þiir tadýn da bir duyguyken bana Hayatýnda yaþadýðýn en olmadýk bir anlamsýzlýk gibi bakma Kimse bilinmezlerin eziyetinden çekmemiþtir benim kadar Oldu o kadar , Sen en bilindik þiirinle dokun sol yanýma...
Ýncitmeden önce ruhumun derinliklerine dokun anla Hayat bütün saklý düþlerimin kapýlarýný sana aralasa da Kýblesi kayýp , çok ayýp ettiðin bir halde býraktýn ama Tuz basmak bi ’yana seni hangi yarama saracaðým?
Elim sözüme tezat aklým bana tuzak kurarken sen Nihayetin de bir su damlasý kadar candýn bana... Geceleri asýyorum en dip noktasýndan dar aðacýna Sallanan benim gururum , sahipsiz kalan onurum ...
Sonum bilinmezlere gebe , beklediðim sadece son nefesim Seninle veya sensiz , doðrumsun yada vefasýz kaderim Ýçimin içi daðlanýyor , sessiz Feryatlarýmý duyan yok... En asi ve mavi tonunda hiç duymadýðýn sözcükler dudaklarýmda Söylüyorum iþte , Seni seviyorum...
Yunus Özkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.