NASTENKA 1
Ne de güzel baþlamýþtý yolculuðumuz
Nastenka
Sana sarýþýn,
Mavi Rus dilberi diyordu
Bütün ajans bültenleri.
Oysa ben seni Petersburg’ un
Nehri ayýran
Korkuluklarýnda keþfetmiþtim.
Korku dolu gözlerle
Sense,
Gözlerinle
Yaþ dokuyordun,
Ayrýlýk kokuyordun
Aniden bastýran yaðmurun,
Buðulu sisleri ardýnda
Senin
Bir hayal gibi silinip,
Süpürüleceðinden korkuyordum
Nastenka!
Haritalarýn dýþarý taþan,
Yýrtýk kýsmýnda
Hücrelerin
Bütün kodlarýný deðiþtiriverip,
Nataþalaþýyordun
Sarýþýn,
Mavi gözlüm
Nastenkam!
Ruhunun bedenime,
Bedeninin ruhuma sýzdýðý
En yarýk,
En yanýk halim.
Artýk
Gülücüklerin de merhem tutmuyor
Nastenka.
Yarýklarýmda
Yeniden bir diriliþ çýðlýðý yarat
Hücre hücre çoðalt kendini
Çýð gibi,
Sara sara,
Dona dona,
Dolana dolana...
Bohçaný omzuna asmýþ
Beni de kaçýr diye yalvarýyordun ülkene
Oysa bilmiyordun Nastenka’m
Benim de senin gibi
Yýkýk,
Viran ülkelerimin olduðunu.
Nehri ayýran köprünün korkuluklarýnda baþladý
Senle yolculuðumuz.
Nehir,
Durmadan
Aktýðý yöne insan taþýyordu
Bizse
Farklý yönlere bakýyorduk.
Ayaklarýmýzýn altýnda çiðnediðimiz köprü
Umutlu
Umutsuz
Ýnsanlarý buluþturuyordu,
Bizse
Umutlarýmýzýn bile farkýnda deðildik.
Nehri ayýran köprünün korkuluklarýnda
Kýtalar arasý köprümüzün harcýný atmaya baþladýk.
Durmadan aðlýyor,
Sevginin harcýný suluyordun
Nereden bilebilirdim ki?
Bu denli vefalý olabileceðini
Ýlk harcý sen atmýþtýn
Boylu boyunca utandýrmýþtýn
Oysa beni
Artýk anamdan,
Ninemden dinlediðim
Þârka ait
Ne kadar masal varsa
Erkeði büyüten
Hepsini ama hepsini,
Kendimle yýrtýp atacaðým Nastenka!
Sular durmadan akýyor,
Sen durmadan susuyordun
Hýçkýrýk oluyordu susuþun,
Nehrin hýrçýn,
Köpüklü sularýnda.
Nehrin kapaklarý açýlmýþçasýna
Coþuyor,
Coþuyordun.
Veyahut da
Bu soðuk kýþ gününde
Tabiatýn dengesi bozulmuþ,
Senin benim gibi
Bütün karlarýný eritiyordun.
Ne yalan söyleyeyim Nastenka,
Ben de karlarýmý erittim.
Sonra
Yangýn yerinden kaçarcasýna
Yürüyordun Nastenka.
Doðru,
Haklýsýn güzel kýz!
Ben de ömrümde
Hiç bu denli yangýn görmemiþtim.
Ýyi güzel de,
Sana ne oluyordu?
Benim alevlerim taþýyor olamazdý.
Kendi alevlerinden miydi kaçýþýn?
Kaç güzel kýz kaç!
Dibine çivi çakacak deðiliz ya dünyamýzýn,
Koordinatlarýný saya saya
Peþine düþeceðim Nastenka.
Bekliyordun,
Evet bekliyordun
Henüz on yedisindeydin ama;
On altýsýnda sevmeye baþlamýþtýn.
Sarýþýn,
Mavi gözlü Nastenka’m
Sonra,
Umut taþýyan köprüde
Hýzlý adýmlarýna
Akort vermeye çalýþýyordum
Yüreðimin çeperlerinde
Peþin sýra
Ayný okyanusa sürükleniyordum,
Ýçinde
Bütün canlýlarý barýndýran.
Sonsuzluðu andýran gözlerinde
Gemilerimi batýrdým
Masmavi bir sonsuzluktun
Oysa bana bu yüzmeler
Hiç öðretilmemiþti
Ben derede kulaç atmýþtým hayata
Sense okyanuslarýn asi kýzýydýn...
Benim sularým
Her mevsim kirli bulanýk akardý,
Seninse,
Mevsimini deðiþtirirdi kýtalarýn.
Ansýzýn saðanak yaðmaya baþladý
Þaþkýnlýðýmla beraber
Soðuk mevsimlerin kýzýydýn
Terini hiç mi hiç ýsýtmamýþtýn.
Bense anamdan emmiþtim dört mevsimi.
Hüzün dolaþýrdý,
Göz yaþlarýnla
Yüzünün deltasýnda.
Okyanusunun en derininde
Volkanlar patlýyordu,
Soðuk mevsimlere inat.
Bana hikayeni anlatmaya baþladýn
Çok sonralarý
Hiç kimseninkine benzemeyen
Hani sen çocuktun,
Ninen vardý,
Âmâ,
Kulaklarý zor duyan
Ne yapsýn ninen?
Çengelli iðneyle
Seni kendine baðlýyordu.
Ýnan hiç kýzmýyorum ninene
Ben de
Çengelli mi bilmem ama;
Sana
Ýyiden iyiye baðlandým
Bulutlara karýþýyordun;
Suya,
Topraða,
En kötüsü de
Kanýma...
Ben kulaç atýyordum
Mavi gözlerinde,
Sense,
Yaðmurlarýný damýtýyordun
Kirpiklerinden,
Dalgalarýmý büyüterek.
Med-cezirdi varlýðýn,
Yokluðun
Vardýn,
Yoktun,
Bir vardýn,
Bir yoktun
Ne kadar da birbirimize benziyorduk,
Seni de ihtilaller emzirmiþti.
Devrim devrim büyüyorduk,
Cellatlarýmýza inat.
Sokaða fýrlýyordum aniden
Nehrin sularý mý taþmýþtý ne
Ipýslaktým.
Canhýraþ,
Telaþ içindeydim.
Ýnsanlar vardý,
Sana benzeyen,
Sarýþýn,
Mavi gözlü insanlar.
Güneþin sarýsýný,
Denizin mavisini
Taþýmayan
Benziyordu kulaklarý,
Burunlarý,
Ayný elma gibi
Biri tatlý,
Biri tatsýz elma...
Kýzma ama Nastenka
Bakarak
Elma da seçilmiyor ki
Diþlerine geçirmeli,
Diþlerine
Sonra
Tatlý tatlý,
Hayaller kurmalý
Sana,
Bana;
Çocuklarýmýza dair
Ýliklerin boþalmalý,
Ýliklerin...
Hiç bitmeyen bir hikayen vardý
Ardý sýra
Geceler süren
Ne yalan söyleyeyim
Konuþtukça sen,
Nehrin sularý
Çakýl,
Yosun,
Sürüklüyordu.
Konuþtukça sen
Böðrümdeki çakýllarý,
Beynimdeki yosunlarý
Sürüyordum.
Nehir oluyordum,
Deniz oluyordum
En sonunda da okyanus
Bütün kýtalarý,
Limanlarý,
Sen soluyordum ,
Senle soluyordum.
Nehir durmadan akýyordu
Grigory Rasputin’imiz vardý
1916’sýnda çarýn zehirlettiði,
Kurþuna dizdiði;
Yine de öldüremediði,
En sonunda da
Ellerini baðlatýp arkadan
Týpký ihaneti gibi
Nehrin buz kesen sularýnda
Akan bir mezara dönüþtürdüðü,
Grigory Rasputin’imiz.
O günden beridir
Bu nehir,
Anýt bir mezardýr.
Akan,
Yerinde durmayan...
Þu yerküredeki çanaklarý görüyor musun
Nastenka?
Biri gökyüzünde
Biri de
Denizin dibinde
Yooo.... Yooo.......
Boþuna bakma
Gözlerime
Onlarý
Henüz senle
Doldurmadým.
Derinlere in
Týpký
Derinlerime
Biliyorum,
Duygularýn bakir deðil
Manastýrda yaþadýðýný da
Ýddia etmiyorum
Alýþmýþsýn
Bulutlarýn
Beleþ sevdalarýn
O seni aldatan
Sahte huzurlarýna
Gel sana
Bizim oralarýn öykülerini anlatayým
Sana benzeyen;
Kýrýlgan,
Nazlý öykülerini...
Seccademsin
Anadolum gibi
Ana dolu…
Analýk dolu…
Gözlerin Marmara...
Saçlarýn Karadeniz
Boylu boyunca uzanýr
Kýr düþenleri de
Doðu Anadolu,
Saçýnýn en tepesinde...
Marmara’ya uzanan kanyonlar,
Menderesler çizerek
Hüznü,
Gözyaþlarýný akýtýr Ege’ye
Nehirde biriktirdiðin
Hüznü,
Gözyaþlarýný.
En çok da
Güney Doðuma benziyorsun
Çorak
El deðmemiþ
Yetim
Ellerde büyüyen
Erciyes kadar
Yýlýn on iki ayý
Kaygandýr zeminin
Akdeniz
Ak olan o deniz,
Memleketimin gün âhlarýyla
Dolup taþmýþ,
Dalgalarý bile ses vermez olmuþtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.