Yasak Hikaye – Aşkla Tanışan Çocuk

’Yorma kendini,
Aynen bundan öncekiler gibi,
Bu aþkýnda katili benim,
Ýtiraf ediyorum hepsini.’

Gülen bir çocuk, camdan yola sarkmýþ yeþil gözleri,
Yüzünü göremediðim genç bir kadýnýn,
Saçlarýnda dolaþýyor, beyaz elleri.
Rüzgardan baþka kim cesaret eder ki,
Kavuþtursun sahibine bu çocuðun diline sýðmayan
Bu kederli, bu hararetli cümleleri.
Önce kýzarýyor yüzü,
Anlaþýlan yeni keþfetmiþ sevmeyi.
Sonra öyle bir ’nefes’ söküp atýyor ki içinden her þeyi,
Ta buradan anlýyorum, yanýyor veledin ciðeri.
Genç kadýn umarsýz, habersiz.
Tam fýsýldayacakken rüzgar kulaðýna,
Bin yýldýr kirletilememiþ bu cümleyi,
Güneþ gibi parlayan yüzünü çevirdiði gibi,
Saçlarýnýn dalgalanýþýna kurban ediyor,
Baþlamadan biten, bu bin yýllýk hikayeyi.

’Bu hikaye o sarýþýn çocuðun hikayesi,
Ama kim dinlese, biraz içinde bulur kendini.
Bense dinleyip, buldum sandýkça,
Hepten kaybettim benliðimi.’

Rüzgarýn boynunu büktüðünü gören çocuk,
Eðip baþýný yalnýzlýðýna,
Nedenini kendisi de hiçbir zaman öðrenemeyecek olsa da,
Bir nefeste, rüzgarý hapsedince içine,
O ne tufandýr ya Rab!
Kendi kýyametini yaþýyor gözlerinde.
Yangýnlar hücum ettikçe yüreðine,
Yeni bir bulut aðlýyor haline,
Ta gözlerinin içinde.

---

’Bu gün bir çocuk gülümsedi gözlerimde,
Ýhanetimi gördüm yüzümden çok yüzünde’

Kelkit - 012
Sosyal Medyada Paylaşın: