Bir Yalnızın Hikayesi

Aðýrdýr yaþanmýþlýklarýn ya sýrtýnda,
Yine de korkmadan, bir bahane daha
Arar durursun soluk soluða,
Bir nefesi daha yetiþtirebilmek için yarýna...

Açýkça anlatýlmayacak yüklerin vardýr oysa,
Kolay unutulamayacak yüzlerce yara...
Ne hazanlar, ne baharlar býrakmýþsýndýr arkanda;
Bir tek gülün gülüþü kalmýþtýr aklýnda...

Artýk her gülde aradýðýn nedir ki o gülüþten baþka?
Tam buldum sandýðýn anda,
Birkaç damla yalnýzlýk, birkaç damla kan parmaklarýnda,
Sürüklersin düþlerini yeni umutlara bürünmüþ, eski yollara...

Yalnýzlýk zor sanattýr arkadaþ!
Seçilmez, kovulmaz, kaçýlmaz...
Bir sinerse korkularýna,
Bir daha da çýkmaz...

Arar durursun, uðrunda yaþanacak bir gülüþ,
Gülen her gül, güneþten kaçan bir düþ,
Yýrtýlan her gece kanarken koynunda,
Anlarsýn ki, yalnýzýn güneþi bile sönmüþ!
Akýllandým sayarsýn kendini,
Bir damla süte, vazgeçersin yoðurttan,
Bir kibrit titretir tüm bedenini,
Yeni bir yangýnýn korkusundan...

Sonra...
Ýnsanýn insansýz yaþayamadýðýný anladýðýnda,
Artýk çok geç kalmýþsýndýr,
Bülbül olup, bir gülün yanaklarýna konmaya,
Bilindik bir türkü olup, bir yârin dudaklarýnda dolanmaya...

Zaten sen artýk,
Çoktan baþlamýþsýndýr, yalnýzlýðýnla omuz omuza,
Aþký da, ayrýlýðý da,
Yalnýzca gönlünde yaþamaya....

Kelkit / 012
Sosyal Medyada Paylaşın: