Ey Dost..! Varlýðýmý kapý eþiðine koyamadan döküldü takvimler Varlýðým cilasýný sergileyemeden kalktý ýþýklý yollar Varlýðým bir elbise gibi deðiþti bir bir, tam kavuþamadý Varlýðým varlýk elbisesiyle kaldýrým üstüne kaldýrým deðiþtirdi Varlýðým var olma dairesinde kutlu bir ipi her daim tutamadý Varlýðýmý kapý eþiðine koyamadan döküldü takvimler…
Ey Dost..! Döküldü akþam denizim Döküldü çaresiz yetim bahçemdeki gül yapraklarý Döküldü ispat ettiðim bütün deliller Döküldü mahkemedeki sonsuzluk parkesi gözyaþlarým Döküldü açtýðým ellerimin masumluðu Döküldü vücudumun her rengi Döküldü yalnýzlýðýmý aydýnlatan mum kareleri..
Ey Dost..! Kime anlatsam bu hayat karesini? Kime duyursam sesi kýsýlmýþ diyafram gayretimi Kime anlatsam en son yazdýklarýmý Kime yaklaþsam kaybettiðim mendilimle Kime haykýrsam uykusu kaçmýþ dakikalarýmýn girift halini Kiminle muhabbet meclisinde sonsuz heceleri yakalasam
Ey Dost..! Yýllarýn vebali aðýr künde yediðimiz iklimlerde Kapatýlmamýþ perdelerde piþmanlýk kanatlarý yapýþmýþ gözlere Sulusepken bir vicdan Doyma bilmeyen bir nefs anaforu Paslý kapýlar ardýnda yitik heyecan Adýmsýz alacaklý gölgeler Taptaze kazýlmýþ tuzak çukurlarý Daha henüz kaldýrýlmamýþ bir sofra Nar kýzýllýðý bekleyen karný aç bir yetim… Yardým esamesi görülmeyen tarih çýlgýnlýðý Yýllarýn vebali aðýr künde yediðimiz iklimlerde
Ey dost..! Sen ki tek yardýmcým, Sen ki tek ümidim, Sen ki tek kurtarýcým, Sen ki tek muhtaç yuvam, Sen ki tek rahmet elim, Sen ki tek sonsuzluk müjdecim, Sen ki eþsiz cömertlik hazinem, Sen ki her þeyim… Sen ki her yolda her þey..! Ey dost..! Gözyaþlarým yine akmada bir ümit hatýrýna Gözyaþlarým sonsuzluðu beklemede Gözyaþlarým yerleri süpürmede Gözyaþlarým rutubetli bir gece aramada Gözyaþlarým bir serinlik istemede Gözyaþlarým sesimi duyurmayý peylemede Gözyaþlarým bakan gözlerime tercüman olmada Gözyaþlarým yalan söylememe adýna yeni sayfalar bulmada
Ey Dost..! Edemem Sensiz, Varlýðýnla niþane çizilmiþ kainat tuvaline Her varlýk senin varlýðýný dile getirmede,övmede Boþa gitmeyen zamanlardýr sana içimizi dökmek Tövbelerde içten yakarmaktýr sonsuzluða mektup yazmak Sen ki sonsuzluðu yaratan, Sen ki sonsuzluðu anlamamýz için sonsuzluðu yaratan, Sen ki sonsuzluðu yaratan, fakat kendiliðinden var olan Sen ki sonsuz yaratýcý, her þey… Edemem Sensiz…
Ey Dost..! Bugün kimsesiz kaldýk, Kimse bakmaz yüzümüze Kimse duymaz sesimizi Kimse gelmez evimize Kimse bizi misafir kabul etmez Kimse kapý açmaz dost bezminde Kimse yardýmýmýza koþmaz bin bir varidatla.. Kimse içimizdeki yangýný söndürmez Kimse aþk kasesini sunmaz kalp hayatýmýzda Kimse þah damarýmýza el sürmez Sen gelmezsen, Sen teveccüh göstermezsen, Sen ümit meþalesini yakmazsan Sen, azabýmýzý dindirmezsen Biz, kurtarýcý olarak sadece sana “Sen “ dedik ve diyeceðiz…
Ey dost..! Kapýndan boþ dönmek istemiyorum bu gece Bir buket halinde sana takdim etmek istedim hece hece Neþem gurbet, üzüntüm gurbet Terleyen alnýmla sultan kapýsýnda bekleyen bir akýbet
Ey Dost..! Her güzel geliþmeyi yaratan, Her güzel geliþmeyi, biz geliþme görmeden yaratan, Ýçimize gelen Bize “dua” ile gelin diyen, Misafiriz kapýnda, Kapýkulun olmak bile en büyük paye! Ayrýlmayýz kapýndan, Kovma bizi kapýndan.
Ey Dost..! Doð içimize, Yarat sönmeyen sevgini içimizde Bizi, Sen’li hayattan ayýrma, Bizi Sen’den ayýrma, Bizi bize býrakma, Bizi nefsimizle baþ baþa býrakma, Bizi, sonsuz bed akýbete maruz býrakma, Bizi kimliksiz býrakma, Bizi kulluk yakýnlýðýndan uzaklaþtýrma.
Ey Dost..! Bugün biz günahkarlar, Bugün biz sergerdanlar, Bugün biz talihsizler, Bugün biz muhtaçlar, Bugün biz müjde bekleyenler; Günahlarýmýzý Senin huzurunda sessiz bir bahçe eyle, Ateþten bir elbise giydirme, Bizi bize muhtaç eyleme, Bizi senin kapýnda sonsuz muhtaç eyleme, Bize bir muþtu duyur Bir muþtu buyur ki, dinmeyen susuzluðumuz bitsin.
Ey Dost..! Kanayan yaramýzý durdur, Atmayan kalbimize hayat ver, Akmayan gözlerimize bir daha bengisuyu lutfet, Kabul olmayan dualarýmýzýn yüzünü güldür, Beklediðimiz hayata bizi eriþtir, Eriþtir ki takýlýp yolda kalanlar olmayalým, Ölmeden, olanlardan olalým.
Ey Dost..! Sen’inle paslý kilitler açýlýr Sen’inle bulunmayan yollara kavuþulur Sen’inle dikenli engeller aþýlýr, Sen’inle ateþten köprüler geçilir, Sen’inle susuz çöller okyanus olur, Sen’inle varlýðýmýz var olur, Sen varsýn ki biz varlýðýmýzý anlamadayýz.
Ey Dost..! Bizler birer hizmetçi, Bizler birer yolcu, Bizler kaybettiði akýbeti arayan, Bizler, ölüm fanusunda son rolünü aðýrca oynayanlar.. Sen ise bize her yönden yollar halk eden Sen yolumuzu düþürmeyen, Sen yolumuzu kaybettirmeyen, Sen yolumuzdaki akýbetimi rüsvay etmeyen, Sen bize bir ýþýk yakan, Sen, ölmeden önce bizi öldürmeyen..!
Ey Dost..! Sen’li hayattan ötürü Sana teþekkür ediyoruz… Bizi Senden ayýrma, Bizi sonsuzluk serinliðinden uzak eyleme, Dualarýmýza “kabul olunmuþtur” mührünü vur, Bu mühür ile yolcu olduðumuzu anlayalým, Bu mühür ile bir kul olduðumuzu hissedelim, Bu mühür ile istikamet kazanalým, Bu mühür ile insan olduðumuzu keþfedelim.
Gürsel ÇOPUR Sosyal Medyada Paylaşın:
gurselc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.