Seninle görmeden sevmeyi, Dokunmadan hissetmeyi ögrendim ben. Devamlý göremediðim ama daima hissettiðim Gözlerinden bir yudum nefes alýp, Sana yazýyorum yine. Yürek mürekkebiyle yazýlmýþ onca karalamaya inat, Seni yaþýyorum satýrlarýmda... Sen ve ben iki ayrý kentin , Sabahýnda ayný güneþle uyanan iki sevdalý, Ýmkansýzlýðýn içinde, yokluðun acý nefesinde Sevgiyi soluyan iki yürek... Boþver be bitanesi.. Suyla ateþin geceyle güneþin Birbirlerini sevmesi gibi.. Ýmkansiz olsada aldýrma. Biliyor musun bitanesi.. Yaðmuru dilenen kuru toprak gibi Her sabah hiç bilmediðim nefesini soluyorum ben. Güneþi bekleyen kuru yaprak gibi Akþam kýzýllýðýnda gelecekmiþsin gibi.. Hep seni bekliyorum ben...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hicran dogal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.