yaðmurun ýlýklýðýnda yürüyorum
sabahýn uyku sersemi adýmlarýmla
damlalar gittikçe güçleniyor
siniyorum bir erik aðacýnýn altýna
mini mini erikler saydamlaþýyor
Þimdi bir köydeyim
Þu eðri büðrü taþlý yol çocukluðumun patikasý
sonsuz hayaller kurabilirim
esmer bulut kümesi tam tepemizde
ýslanma korkusunu yenebilirim
erik aðacý ve ben ve minicik erikler bekledik bekledik
önce somurtkan bir kadýndý yanýmýzdan geçen
yaðmur onu da çocuk yapmýþtý kesin
gözgöze gelince gülümsedik
evren küçücük olmuþtu patikanýn ýslaklýðýnda
kalbim büyüdükçe büyüyordu oysa
küme küme esmer bulutlar güneþe deðip geçti
huzmeler ok gibi saplandý patikaya
esmer bir çocuk günaydýn dedi
evren yine devleþti
gidiyorum
...
resim, ayçilim( aysel aydýn )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.