Hoşçakal Eski Toprak
Vakti zamanýnda bir ihtiyar amcam
yükünü tutar söylenirdi
sakalýnda kýraðý gözlerinde yaþam duraðý
son kertesinde ömrün
yeþil diyar karadeniz
sofrasýnda insan konuk izinsiz
katýk bulunan bir parça ekmek
yarým diþ soðan ya da peynir
Bastonuna tutunur,inat direnirdi
elde ne var dersen kerpiçten bir duvar
tarihini konuþan bir ömrün kalýnlýðýndalar
torun torba hepsi peþindeydi zaar
yorgunluðun izinde bir de eþin var
hatun kiþi olurdu söylemlerinde
bir taze gelin gibi salýnýr sundurmada
bir hayvandýr bir de insanladýr iþi
çoðu kimse bilmez dökülür durur diþi
bir mabed ki kimi an ezanlar okunur
cenazelerde içime bir hüzün sokulur
ihtiyarlýk maskaralýk der dururdun
aklý selim insan kaç gülü soldurdun?
Yokluðunla fakir þimdi ahali,
eser yoluma bazen bir hazan yeli
Köyümün manzarasýnda bir resim anacaðým.
Soðuk memba sularýnda bir köy hayratýnda
bir kýr kahvesinde belki her an
hatýralarýný yaþatacaðým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.