HASRETTİNDEN ÖLÜYORUM
hasretinle her gece ben kahroldum sevgilim
caným acýyor kalbim sancýlar da bu gün
bir kor düþtü yüreðime ne olur gel artýk
teninin kokusunu güzel yüzünü özledim sevgilim
her gün biraz daha sabrým tükeniyor
bir çocuk gibi aðlýyorum
çok uzaksýn sevgilim bu hasret beni
yavaþ yavaþ ölüme götürüyor .
Tut ellerimden sevgilim koþ bana
sar kollarýna ne olursun gel
sevgi bu anlatamýyorum
kelimeler cümleler anlamaz beni
bir tek sen anlarsýn halimden
ne olur gel artýk
þiir bile yazamýyorum elim kalemi tutmuyor bu gün
kalemim hasret kokuyor sevgilim hasret
bu sensiz hayatýn bir zindandan farký yok
yalnýzlýða terk edilmiþ bir mahkum gibiyim
saatler günler bir asýr gibi geçmek bilmiyor
içtiðim sigaralar bile artýk beni avutmuyor
bu gün odam hasret kokuyor hasret sevgilim
hüzün sarmýþ dört bir yanýmý
bu gece çok uzun sabah olmayacak sanki
ruhum çekiliyor sevgilim gel gel artýk
sen gelmeden hasret sancýlarýndan
ölüyorum sevgilim ölüyorum hasretinden.
yazýlýþ tarihi 22/ nisan /2012
Ömer karagöz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.