Ýçimde hasret , içimde sancý. mecalim kalmadý , ne benim , ne kelimelerimin.. hani baðýrsam , haykýrsam kusabilsem bu yalnýzlýðý. gecenin bu çýplak karanlýðýnda daha bir çaresizim. birbirimize bu kadar aitken , sahi nerelerdesin sen? yanýmda deðilsen nerdesin ?.. bir ben miyim geceye böylesine kanýp aldanan , avunan. dur ama , dur biraz..nasýl da yakýþtýk birbirimize, bir gece bir ben ve yýldýzlar.. ama sevgilim , sen bilmez misin ben korkarým karanlýktan.. bu hasret neden kalbimde , nasýl hisseder oldum bu kadar derinde.. sende hisset sevgilim , bu gece son kadehte yudumluyorum sensizliði.. adý hasret olan bu eziyetin , yegane sarhoþluðuna , son þerefe dudaklarýmda.. Sosyal Medyada Paylaşın:
MustafaMine Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.