mevsimsiz soluklara düşen hercai baharlar

ay küskünü bir gece de üþüyen ellerim
yar kesiði bir demde ateþe deðdi





kirpiklerimde terleyen bir dil hun yaðmuru anne
ve mevsim baharmýþ dediler yine



ten yanýðý bir iþgal kokusu gezinen ruhumda
derin-sinsi b/akan loþ karanlýklar elinde
bilsen ki büyür öyle
böyle büyür telaþým sonsuzca
narkoz yemiþ olan bu baygýn soluklarýmda
an ihtilal mücadelesi burada
bir savaþ ve sulh kavgasý anýnda
cennet cehennem ayrýmý bir kaygý gibi
büyük savaþýn küçüðe yenildiði bir dem sanki
her yeni bir aþk cinneti büyüyen iç sunaklarýmda
ve kanamalý bir gününden süre gelen
boþluklarýmda gezinen yüzünün o gölgesi var ya
ah inatla
çýðlýklarca ellerime okþuyor kör intiharlarca
suçluyorum aklýma seni
kendimden göçüyor gibi zaman bizi
biz ertesi bir güne sevgili
diyorum ne olur
alsan artýk benden kendini
ve tutmasan içinde öyle sessizce beni
yurtsuz bir göçebe misali
merhamet ey sevi



dipsiz bir gökte melekler aðlýyor
Yakup dualarýný aþka d/okuyor



zindan diþlerini gülüyor bana ah
vakit yar bakýþý
tüm kutsallar seni y/akýyor yine
ben içre bir sen
sen içre bir ben kanýyor
üþüyor
uslu yorum kendimi sana
duyma sen diyorum bunu anne
bilme bu halimi ne olur
bilme




yaþam týrnaklarýný ruhuma saplarken acýmadan
devriliyor bu aþk sözlerimin üstüne birden
kal düþler göz uçlarýmda yanýyor
yüzüme akseden bir mevsim sonu
üstüm baþým yar kokusu
bildin mi sen ey gönül
sabýr dediðin bu dehþet
bir ömür törpüsü



ellerim ýrmaklarca aþka bölünür
Yusuf un yüzü ayna da görünür



ah soluðumda mevsimsiz büyüyen zulüm
yandýðým mavilerin gök uçlarý boyunca
yedi renkli bir masaldý güneþe küslüðüm
gökkuþaðý renginde sevdim hep anne
gök yaðmurlar içinde yine
ve þimdi yedi yeminle
yedi karanlýk sürgün boyu
onu g/özlerim ben hala
bitmeyen ölümler içinde



dizlerimde uyuyan ninniler vardý çocukluðumdan kalan
ninemin bana öðrettiði engin þefkatler içre
ve sana bestelediðim haram þiirler birde
bu hercai salaþ büyümüþlüðümde
dudaklarýmda aþka seçmiþtim seni
sonum bir kýyamet olduðunu
b i l e m e d i m
ki



babamýn omuz geniþliði bir âdemdi adý
göðsünde kocaman þefkat
cebinde þeker taþýrdý bana
kanardým inanýp ona
bu aðlak aþk dergahýnda
olurya dönsem sýrtýmý bir an
vurulurdum iahanetle mutlaka
ve kaybolurdum dehþet kokan çýðlýklar boyunca
ona gömerdim tüm nefes kýrýklarýmý sonra
onulmaz sancýlar içinde
elleri Azrail kokan bir sabah vakti
kurban eylerdim gelincik rengi düþlerimi
aðlama bana sen anne
bulaþkan dert cinsinden bu
öldürmez dedikleri



bu gün bize bayram mý



canýma minnet ey
çöz kýtlýðýmý senden artýk
ve durma beni intihar et



þimdi gün üstü akþamlarým var benim
çýlgýnca gülüp oynaþtýðým hiç zamanlarda
ve kalbim aklýmdan bir karýþ havada
oysa bilsen ki
avuçlarýmda uyuttuðum o adam var ya
bir kez gün yüzü görse anne
ah kýyamet düþer inan
umutla düþen her yeni þafaða



tenzadê gülüþümü topluyor eski bir zaman
ve güz sancýsý büyüyor s/aklýmda






gördünmü bak anne
Nisa/n düþtü tenime
demiþtim ya hani sana
bu bahar selinde yine
beni Aþk göçecek diye




..

MHD





Sosyal Medyada Paylaşın: