Hasretin Rengi
Ýstedim ki, öldüreyim bu kenti,
Parmak uçlarýnýn sýcaklýðýný hissedemediðim hiç bir geceden sonra,
Sahiplenemesin yeniden güneþi;
Tüm çýplaklýðý karanlýðýnda kalsýn caddelerin,
Aþkýmýzýn hiç bir izi,
Kanatmasýn, gözlerimde unutulmuþ senlerden birini...
Ýstedim ki, öldüreyim bu kenti,
Meðer ne kaftanmýþ hayallerim!
Tut ki, yýktým ayaklarýna koca Kelkit’i,
Söndürecek mi, içimdeki ateþi?
Ýsterdim ki, öldüreyim bu kenti;
Terki hayal edip de seni,
Hangi yokluðu tüketsem,
Meðer sana gelirmiþ öteki!
Ben hangi güneþi söndürsem;
Bir yalnýzlýk gecesine kýzýp da,
Hangi kenti öldürsem,
Deðiþmezmiþ, hasretinin rengi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.