Tedbir-i Sükut

Ben yalnýzlýklar beslerim koynumda,
Gidiþlerime sebep soluk soluða,
Büyütürüm usanmadan umutlarýmda...
Bozuk hayallerimden baþka,
Birikmiþim yok kumbaramda...
Gözümün feri, asýlmýþ kalmýþ yollara,
Bundandýr mecaali yok ömrümün,
Gündüzün peþinden aðlamaya.

Ey kara! Akþamdan mý sanýrsýn kendini,
Gece bile demimden almýþ rengini!

Ben! Ne zaman yeltensem sevmeye,
Yalandan bir yalnýzlýkta hediye ederim kendime,
Bilirim aþkýn haný göçüktür biraz,
Ulaþýlabilmezin kentine.
Kafdan bir korkudur, geceler,
Hazýrlýðýdýr sevgilinin, kof bir terkediliþe...

Ve gün gelir büyür yalnýzklarým,
Sen gitmelere astýkça güzel tenini,
Ben onlara sarýlýr - aðlarým.


012/Kelkit

Sosyal Medyada Paylaşın: