*Ýstanbul Ýstanbul olalý;*
þimdi bunu dinlerken tek tek ýþýklarýný kapatmalý Ýstanbul’un
titrek bir kaç mum ýþýðý olmalý
ve demli bir çay belki tek olmak þartýyla bir de sigara.
yummalý gözleri
bir Üsküdar çekmeli ciðerlere,
bir Samatya
bir Dolmabahçe,
ve Kanlýca
hafif bir rüzgâr olmalý taze aðaç kokularý
bir de ay ýþýðý
ve yaðmýþ yýldýzlar parlamalý yerlerde
þiir deðil gözlerini gözlerime yazmalýyým,
ellerini avuçlarýma,
alnýný dudaðýma,
gözyaþlarýmla özlemimi yýkamalýyým
ellerim kanayana kadar seni yazmalýyým
öyle çok yazmalýyým ki
bitap düþtüðümde
senin yanýmda olduðunu sanacak kadar yorgun düþmeliyim
terketme düþüncelerimi sevdiðim onun sana ihtiyacý var
bir çocuk gibi kimi düþünür kollar
ve onu seni düþünmekten daha hangi güzel neden oyalar
sen kokar bu þehir her gece sen bilmezsin
vanilya ve oðulotu
söndürdüm ýþýklarý bu gece sadece ikimiz varýz.
ama susarak sabahlayacaðýz.
sana gözlerimle dokunacaðým,
sana özlemimle sarýlacaðým ve sana bu gece
inadýna / inadýma
bir kez daha aþýk olacaðým
sonra düðümleneceðiz boðaza
gömleðinin yakasýnda çözüleceðim uykusuz uykularýma
Ýlikleneceðim sana kýrýk bir düðme gibi
hiç kopmayacaðým bu kez senden
istersen gidebilirsin gün ýþýðýyla
fakat bu gece kal,
sana bu gece her zamankinden çok ihtiyacým var
ben sensiz bir þehirden kocaman bir ülke yarattým
sýnýrlarýný çizemediðim;
ve adýnýn alfabesini eþ tuttum Ýstanbul’a...
de_soulmate
00/00/0000
fotoðraf; Seçil Nimet