al aldý...
beni göremeyen, gözlerime bakana gözlerin
ya kan aðlayacaktým
ya için için sessizlik
söyleyecektim
kayalarý kýrmayý... umarsýzca...
ya da beline dolanacaktým
kýrmadan örümcek ayaklý bir sevdayý
yedi kýtanýn... her hangi bir yerinde
çoðrafyasý olmayan bir aþk içinde
denizde çöl , çöldeki söz
anarken seni ýsla(n)(t)mak
söylerken dudak kuruluðundaki çölde dolaþmak
çatlarken senli susuz yürek
görmedin ki sen
karda açan yürekteki kardeleni
ben þair olamam dürüstlüðüm kadar bilirim
al oldu hasretin bir onu bilirim
ben ÞEMS...
yanarým... belki deliyim ...
denizi buhar yapamam kendimi yaktýðým kadar
gözlerim su döngüsü
iki gözlü zayýf akan pýnarýn çaðlayanýnda
sen gülleri sevdin ben seni...
aðladýðýmda sessiz gözüm kanadý
gülleri suladý köklerinde
al renk için...
ay çökmüþken üzerine
kuyumda suskundun öylesine
ben sana gül verdim ay doðmuþluðunda
bir de gül ..
AL DOLAN diye
aþkta yan(a) diye
ve aþka dairleri sen özünle de diye
su gibisinden bir kuyuda sana seslendim
gizlice....Þemsce....
senin olan gülü sana verdim...
sen, sana solan suskunluðumda açarken söz olurken
al dolandý
sevdiðin gül yapraðýn yaprak üstüne...