Masada iki boþ kahve fincaný,
Yarý içilmiþ birkaç sigara kül tablasýnda
Ve gezinen orta yerde yarým býrakýlmýþ sözcüklerin ayaklarý,
Perdeye sinmiþ bir yýlgýnlýk, kum beji duvarda birkaç itiraf acýtan
Terk edilmiþ bir oda, sessiz, sorgusuz bekleyen…
Öylesine, kurgulanmamýþ ayný sahne kendini tekrar eden.
Þimdi dön diyor bir ses, nereden geldiði belirsiz,
Dön odaya deðiþtir mizanseni,
Bahar çiçekleri yerleþtir fincanlara örneðin,
Kül tablasýna birkaç renkli misket ve bir minik mum,
Taþmayacak kadar da su ilave ediver,
Pembenin en sevdiðin tonundan damlat içerisine bir iki damla,
Perdeleri yýka, gitsin yýlgýnlýðýn kiri üzerinden,
Acýtan kum beji itiraflarý maviyle boya,
Sonra, sonra sorma ne iþe yarayacak diye, sorgulama,
Sadece bekle umut ederek.
Belki yeniden þiirler yazmaya baþlar kalemin,
Belki sözcüklere katmerlenir küskünlüðün,
Yine de umudun ipini býrakmadan tutun bir þeylere.
Dün diye yaþayan bir þey yok aslýnda,
Sadece hayaleti bu güne sirayet eden.
Her gün yeni bir dünya kuruluyor, unutmasan.
Hülya Ilgaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.