Piþman olsan ne fark eder, Yada be affetsem seni. Ýnsan hiç unutabilir mi Ýki kere ikinin dört ettiðini Ýçimde öyle büyük bir boþluk býraktýn ki; Artýk sen bile dolduramazsýn eski yerini
Bir yerlerde unutulmuþ Eski bir þemsiyenin ardýndan aðlamak Yakýþmaz bize Dýþarýda bardaktan boþanýrcasýna Bir yaðmur yaðsa bile O yaðmur söndürür Ýçimizdeki piþmanlýk ateþini Ve yeni yeni umutlar filizlenir yüreklerde
Kalbim kapana kýsýlmýþ bir kurt misali Vahþileþtikçe daha çaresiz Çaresizleþtikçe daha vahþi Ama sen! Kendini avcý zannetme hemen Sen sadece bir et parçasýymýþsýn aslýnda Beni tuzaða çeken.
Murat AKTAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
murataktas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.