sevdanýn karasýný yüzüme süren yar kirlettiðin avuçlarýmý þimdi tut tutabilirsen aþýma katýp aþkýný adýna bulayýp adýmý lokma diye sunacak iken yalan dünyanýn sofrasýna rotasýný kaybettin ruhunun
fidana durup boy verirken çýnar aðacý sen gibi yol alýr, göðe eriþmek sevdasýna topraðýna küser yeþermez karanfilin yapraðý ben gibi boynunu büker, yokluðunun acýsýna
yeþil sarý bir hayatsýn ne yeþerir ne sararýrsýn
geçtiðim yollar yýldýrmaz beni senin siyah beyazlýðýn kadar yar korkularým yok olmaz belki gönlüm uslanýrda zamanla unutur seni
s.c
Sosyal Medyada Paylaşın:
HELİN. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.