Yirmidördündeydi ayýþýðý en son sekizinci peronda dokundum saçlarýna bulutlarýn altýnda ezilirken sonra ince yaðmurlarýn kimi zaman bir toz bulutu gibi savrulduðu kimi zaman da þiddetini birden artýrarak akþamdan sabaha kadar kiremitleri delicesine dövdüðü onbirinci ayýn yirmidördüydü zaman.. umarsýz bilinmeyen bir yolculuða saçlarýný tarar çocukluðundan getirdiði küçük bir sevdayý koyarak sýkýþtýrýlmýþ valizine bir de simone de beauvoir’in tüm yapýtlarýný sekizinci perondan kalkmak üzereyken kara soðuk tren durdu ve bana döndü sýkýca sarýldý boynuma nemliydi gözlerimiz ellerimi tutup ’evdeki fesleðen, iyi bak ona ben dönene kadar’ dedi sustum.. kumral gülüþünde karaya vurmuþ gecikmiþ bir þiir’di zaman..
’Her yaðmur sonrasý bir çocuðun kirpiklerinde görürüm ne kaldýysa benden geri’
Sosyal Medyada Paylaşın:
Doğan Güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.