SEVMEDİM

Ne sen anlattýn kendini…
Ne ben anladým seni…
Tanýmaya çalýþtýðým bu halini,
Sevmedim…

Ne ben anlattým kendimi,
Ne sen anladýn beni,
Karýþýk bu hallerini,
Sevmedim…

Karabatak kuþu musun?
Bir görünür, bir görünmez…
Sen þiir mi þarký mýsýn?
Bir söylenir bir söylenmez…
Bana yabancý bu sözleri…
Hiç sevmedim…

Yüreðinde baþkasý, aklýnda baþka isim,
Gözlerin söylese de, dilin de farklý sesin,
Kelimeler ihanette, gerçekler boyalý…
Gururum biliyor ya…
Ýhaneti sevmedim…

Kendim için istedim,
Onurum için vaz geçtim,
Bedenimle deðil, yüreðimle hak ettim…
Kara gözlerinde umut, bir yanar bir sönerken…
Umutsuzluða salan o bakýþlarý…
Sevmedim…

Zamanýn çok senin, daha gençsin güzelsin,
Peþinde niceleri, sýrada onlarcasý,
Bir durak misali uðrayýp geçiyorken,
Bilmiyorsan diyeyim,
Gidenleri sevmedim.

Pahalý bir oyuncak, duygu yüklü makine,
Vitrinleri süslüyor, son bir adet..! Ýndirimde..!
Bir yaným al diyorken, diðer yaným utançta…
Bu dünyayý düþündüm ve cenneti bildim de...
Kendim olmak istedim, fakir fakat onurlu,
Yaratan biliyor ya,
Benim olmayaný,
Hiç sevmedim.

Vedo
Sosyal Medyada Paylaşın: