Zaman bulutunda kararan
Rüzgârlarýn
Ayrý sapaklarýnda
Yön arayan yolculardýk
Ýkimizde
Eski türkülerden
Ýçimize dökülen ýrmaklarýn
Hüznünden yasaklamýþtýk
Gün ortasýnda sevmeleri
Ve kendine yeten öyküler
Biriktiriyorduk
An sarkacýnýn
Anlamsýz oryantalliðine
Tutunup
Düþüncelerin
Yedi veren sancýsýna
Yol karanlýðýný bölüyorduk
Dudaðýmýzdaki ýslýklarla kendimizce
Beklemiyorduk
Yakýnken
Yürüdüðümüz
Ölüm çizgisine
Bu
Göðsümüzü yakan martý çýðlýðýný
Þimdi
O yüzden
Telaþlýyýz
Kapýldýðýmýz
Akýntýnýn seyrinde…
Taylan KOÇ