İNSANIM BEN İNSANIM

ÝNSANIM BEN ÝNSANIM (Gülce Buluþma)

Yer yüzünde yaþayan, en mübarek halife,
Sonsuzluðun rengiyle nakýþlanmýþ Elif’e,
Aynayým aynalardan, bir de milyon kaynatan,
O, kutsal emanetle, atomlarý oynatan!..

Temsilciyim, temsilim! bendedir sahne, dekor,
Kâh melekten üstünüm, kâh hayvandan aþaðý,
Ýnanmazsan ey dostum, aynaya bak beni sor!
Göz içinde göz benim, ilham alýr bakarým.
Bulutlar göz, göz aðlar, ufuklarý yakarým.
Dilimlenmiþ dil benim, Allah söyler lisaným,
Esrarýn âhengiyim, insaným ben, insaným.

…….Parmak ucumda þehir,
…………Damarlarýmda nehir,
………………Bana hazýr cehennem,
…………………..Beklenen cennet ahir!..

Ýçimde uçurumlar, daðlarýmda sis duman,
Buz daðýyým eriyen, mühürlenmiþ asuman…
Sonsuzluðun rengiyle, türlü renge boyanan,
Dilimlenmiþ dil benim, Allah söyler lisaným,
Esrarýn âhengiyim, insanim ben insaným.

Defterimdir omuzdan omuza gezinip duran,
Odur mahþer gününde, hece hece okunan!...
Hangi zaman kapanýr? Hangi zaman dürülür?
Nice hesaplar ki, bilmem! Hangi zaman görülür?
Olur mu köksüz aðaç, dalsýz, yapraksýz çiçek?
Doðmak varsa anadan, ölüm kaçýlmaz gerçek.
Bilinmeyen bir þey var, nerde ne zaman nasýl?
Umulmadýk bir anda, ne kýlýkla gelecek!

ALÝ GÖZÜTOK
Sosyal Medyada Paylaşın: