Þehitlerimize Allah’tan rahmet, Gazilerimize acil þifalar, ailelerine sabýr ve sebat diliyorum, efendim.
Bize gelince; yüreklerimiz yanýyor, kanýmýz kaynýyor!
Baþka Ülkede olsa hükümet derhal istifa ederdi. Maalesef bizim Ülkemizdeki AKP Hükümeti koltuða yapýþýp kaldý. Þehitlerimize "Kelle" diyen, "Türk’üm" demekten ýsrarla kaçýnarak "Türkiye’liyim" diyen bir baþbakandan ne beklenebilinilir ki; sacayaðýný oluþturanlarýn istifa etmesini bekleyelim?!. Adeta; ABD’nin kuklasý gibi, onlara danýþmadan iki kelimeyi bir araya getiremiyorlar. Geçiþtirici, yüzeysel ve yuvarlak cevaplar veriyorlar.
Kararlý biçimde kendilerini ortaya koyarak deseler ya: Türk Askerim; sýnýrlara, ileri!.. Dese ya: "Oðlum gel, hemen. Sen de askerliðini savaþa katýlarak yap. Aldýðýmýz raporu hemen iptal ettiririz"
Nerdeee...
Çankaya’ya çýkan eski AKP’limiz ise; düðün-dernekle iþtigal oldular. Güya; düðünde takýlanlarý Þehit Ailelerine baðýþlayacaklarmýþ. Yalan hem de kocaman bir yalan. Týpký diðer tutmadýklarý boþ vaatleri gibi... Yeni gelin, onca takýyý verir mi "Hepsi benim, bana takýldý baba" demez mi? "Niye ben fedakarlýk yapayým takýlarýmdan? Bu zamana kadar kim fedakarlýk yaptý" demez mi?
Þimdi sýrada Çankaya’nýn iç dekorasyonu ve tadilatý varmýþ. Eþi, Çankaya’da deðiþiklik yaptýracakmýþ. Çok önemli ya! Ne de olsa Türkiye’nin... Görüntüden vazgeçebilemiyorlar bir türlü!!!
Anneyim, erkek çocuðu doðuramadým ama; onca þehitlerimizin annesiyim. Gazilerimizin annesiyim. Teyzeleriyim, ablalarýyým, bacýlarýyým.
Bu Vatan bizim. Her iki dedem de birçok cephede savaþ yapmýþlar. Durmuþ Dedem matara yapmýþ cepheye yollamýþ, cepheden cepheye savaþ vermiþ. Yaralanmýþlar, iyileþir iyileþmez yeniden cepheye gitmek için yazýlmýþlar ve yine yeni yeniden savaþmýþlar. Tekrar tekrar vurulmuþ Mehmet Dedem. Babaannemin, Anneannemin onca emeðine ne demeli? Erkeðinin ardýsýra koþturmuþlar, eksiklerini tamamlamýþlar. Yaralýlara bakmýþlar. Silah taþýmýþlar karda-kýyamette, kaðnýlarla. Mermi doldurmuþlar. Yunan’dan, Fransýz’dan, Ermeni’den iþkence görmüþler, tacizlere uðramýþlar ama yýlmamýþlar "Allah" demiþler, "Vatan" demiþler, "Atatürk" demiþler de düþmaný sersebil edip, ezmiþler. Ege’de, Marmara’da ve Akdeniz’de hatta; Hicaz’da bile!..
Biz Türk Kadýnlarýna bugün iþ düþüyor. Biz Türk Ýnsanlarýna bugün büyük görevler düþüyor. Yapacaðýmýz çok þey deðil! Vatan için, Milli Þuurumuz için, Türk Ulusumuz ve Ordumuz için, Türkiye Cumhuriyeti Halkýnýn bekaasý için, en önemlisi de Aziz Vatanýmýzýn Sýnýrlarý için tek yürek, yek vücut olma zamanýmýzdýr!
Kanýmýzla, canýmýzla, tüm variyetimizle herþeyimizi feda ederiz Vatanýmýz uðruna.
Bizler de sýcak bölgelerde, zor þartlarda görev yaptýk. Haným evlatlarý gibi; vazifeden kaçmadýk. Erkek kardeþimin kaný kaynýyor, bendenizin kaný kaynýyor. Çaðýrsalar gideriz sýnýra ve savaþa. Anamýzdan emdiðimiz helal sütün hatrýna, Atalarýmýn ve Ay Yýldýzlý Al Bayraðýmýn, tüm Þehit ve Gazilerimin, Vatanýmýn ve Ulusumun, Baþkomutan Mustafa Kemal ATATÜRK’ümün uðruna feda olsun kanýmýz-canýmýz.
Þehitler ölmez, Vatan bölünmez!..
Ne mutlu Türk’üm diyene!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.