Yüreðinde sanýk sandalyesine oturttu aþkýný. Dilinde doðasýna inat küfrümsü bir tatla mühürledi... Söylenmemiþ sözünü, ve öylece sustu kadýn. Buz kesen sol yanýnýn , sessiz çýðlýklarýydý artýk gözlerine çöken hüzün. Diþ izi dudaklarýnýn kývrýmlarýndan süzülen , hicran gözyaþlarýna eþlik ediyordu boþluklarda çýnlayýp duran o afilli yalnýzlýðý. Dokuz boðum bir boðazla yutkundu tüm gerçekleri ve mavi düþler ülkesinden sessizce gitti kadýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
venaamoris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.