AŞK ORMANI

Ne ilk nede son gecesi bu ormanýn,
Gerçeðin ta kendisidir aslýnda , bu yaþananlar hayatýn...

Þahinin gözüyle dolaþýrken etrafý,
Sýrtlan çýðlýklarý yükseliyor , kaplýyor bütün ormaný...

Kýzdýrsa da bu sesler , bihaber aslan kralý,
Haline gülüyor ormanýn, bütün maymunlarý...

Ürkek ceylan telaþla , koþtururken aþkýna,
Kuma gömüyor kafalarýný , bütün deve kuþlarý...

Garip olsa da ceylanýn , aslana olan aþký,
Aþk dediðinde deðilmidir zaten , düþlemek biraz imkansýzý...

Sýrtlanlar sýkýþtýrýnca , o masum ürkek ceylaný,
Fýrsatçý çakallarýn kabarýyor , o bitmeyen iþtahý...

Örümcekler örerken , ölümcül kader aðýný,
Bütün yýlanlar mutlu , kaçýrmýyorlar bu aný...

Duymuyor hiç feryatlarý , o yarasanýn kulaðý,
Aþýðý aþýklar anlar ancak , düðümlenirken boðazlarý...

Renkli hayatlarý si mgelese de , tavuskuþu kanatlarý,
Kýrk ayaklarla doludur , bu aþk ormanlarý...

Kaplasa da þimdi kainatý , anne ceylanýn feryadý,
Kalpsizler tek þey akýtýr , oda timsah gözyaþlarý...
Sosyal Medyada Paylaşın: