ACI ÇEKER İNSAN
Acý çekmeyi öðrendiðin gün,
beni anlayacaksýn , Hümeyra!
Týrtýllar kozada acý çeker.
... Tohum toprakta.
Mahsul harmanda harmanlanýr.
Zihinler pas, zihinler üryan
demire su verilir buluttan.
Hümeyra, metropollerde isyan.
Kelebekler zariftir akreplerden.
Kuþlar çakallardan özgürdür.
Elmas demirden serttir.
Her acý yoðun bir emektir.
Vahiy hira da þekillenir.
çünkü; daðlar ovadan serttir.
Her acý bir ahenktir.
Her tomurcuk acýyla çatlar.
Her çocuk acýyla doðar.
acýyla ölür insan.
Yýldýzlar acýyla patlar.
Þairler soytarýlardan acý konuþur.
Peygamberler medyumlardan.
Acýyla doðar insan.
Güller dikeniyle acýtýr,
Otlarýn dikeni olmadýðýndan.
Ve insan acý çeker
çektikçe olgunlaþýr insan.
-bozkýrýn þairi, yunus yavuz-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.