Ýsmini kendime sesleniþte Derinden durur son aldýðým nefes Damarlarýmdan dolaþan kaným donuverir Anlýklara kalmaz bendeki heves Aðaçlarýn baharýnda yeþeren tomurcuklarýnda görünen his Kapannýyor derin gök yüzünden bakan gözlerim Serserice daðýlmýþ bir adam nereye baktýðý beli degil Vakitsiz ötmüþ horozdan seher yeli bes beli Gideceði belirsiz bir yolcuyum han ise topraðým Alaca karanlýklar gece gündüzü þaþýrtmýþ Bense zavali bir baba Yaslanmalýsýn bir koca cýnarýn gövdesinde Anca güvendesin sen Baran Güneþten kendini resimlemek Kendinden vaz gecmek gibiyim ben Dönüp cýnara seslenmek Ýstesemki ne care Gölgemle baþbaþa kalmýþým ben Baran
Yücel Duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yücelduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.