BABAM BARAN.
Þimdi yanýmdan olsaydýn bana gülümseseydin.
Kurumuþ yüreðimde þimþek çakardý güneþ acardý.
Ve arkasýndan gözlerim boþalýr dudaklarým ýslakca.
Seninle. sensizliði bozardýk baran.
Bana babam diyen bir ses kulaklarýma bir türkü olurdu.
Hasretim bir nevi biterdi gözlerim seni doyasýya görürdü.
Sesizce dinlerdim yüreðim kan aðlasa biele.
Yada bir soru sorman bana baran.
Gözlerimden boþalan munzur harcikle kardeþliði andýrýrdý bana.
Ne seni yaþayabildim Ne sensizliði alýþabildim baran.
Yokluðun evimizin baþ köþesinde ve hep baktýðým duvarda senin resmin.
Sesizce bekliyor konuþmuyor baba diyemedi inan baran.
Dolduramadým senin boþaltýðýn yerleri zaten dolmuyorda.
Üþüyorum bazan sesiz gecelerden dýþarlard dolaþmakta baran.
Korkmazdým o zamana hislerine kapýlýnca.
Hiç,bir þeyden zevk alamadýðýmý anlatamýyorum kimselere.
Sen de bunu Anlayamazdýn ve yanýmda yoktun ve yoksun þimdide.
Baþka bir sýcaklýk var ama sen gibi sýcaklýk sen gibi heycan vermiyor inan baran.
Kanatlanmak ve ucmak istesm baran ayaklarýmýn altýna düþüyorum.
Sensiz nereye ucacaðýmý bilmediðimdendir BARAN.
Yücel Duman Almanya Wiesbaden.
yupama@hotmail.de
24 / 6 / 09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.