Kaç yýl geçti kim bilir ama hâlâ her gece dua’larýmýn bir kýsmýnda sen varsýn.. Unutamýyorum ki ne yapayým, Þimdi sen en uzak diyarda en çelimsiz -sözüm ona- aþk’larýn Kucaðýndasýn oysa sana dokunmaya kýyamazdým ki.. Sahi unuttun mu beni? ya da þarkýmýzý.. Yoksa unutturdular mý güzel kýz.. Kimin eli deðdi ki o sapsarý saçlarýna, Kim kayboldu kim boðuldu da can verdi ben gibi o deniz mavisi gözlerinde.. kaç sevda yeþerttin o pamuk tarlasý teninde.. unutmadým.. Unutulmazýmsýn.. ilk günkü heyecaný taþýyorum yine içimde ama sen yoksun ve bilirim ki artýk olmayacaksýn.. Senden kalma aný’larý keþke’lere sarýp yarýn’lara belki diye saklýyorum.. hani hayatta dönmem demiþtin ya öbür dünyasý da var bunun insanlýk iþte umutlanýyorum.. Unutamýyorum.. Unutamýyorum..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emreİnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.