Göçük Altında Ömür

öfkenin esiri olmadan sevebilseydi yüreðim
bahar olur çiçek açardým
mayýs sýcaðý gözlerde
soluksuz özlemlerin
kirli yüzü gibiyim þimdilerde

kaçak göçek bir yarayým
menekþelerim açmaz pencere aralýðýnda

siyah gölgemin
beyaz bedenine sarýlýp
avuç dolusu dua biriktiriyorum
sahte yeminlerin arkasýndan

küskün dargýn deðilim
isimsiz þehrimin karanlýk yüzüne
boþ bir hayat çizip
sessizliðin tablosuna bakýyorum
saatler ardý ardýna dönerken geceye


bahçedeki mor salkým da boynunu büktü
dinlemiyor geçmiþin aný ve acýlarýný

kilit vurup gönül baðýma
susturup göz pýnarlarýmý
lâl olup duymadan yalan dünyayý
âmâ olup görmeden suretleri
kabuðuma çekilip sisli ruhumu dinlendiriyorum

çalmasýn gönül kapým
unuttum dünü yarýný
karanlýðýmda hayatý sessizliðim ile yaþýyorum

biten gülüþlere...

s.c
Sosyal Medyada Paylaşın: