DOSTLARIN GÖÇÜ
(Kadýköy Ekim 990 )
Mevsimlerden en çok , son baharý düþündüm ,
Yýllarca bu mevsimde hem aðladým, hem de üzüldüm .
Bazen güneþ , yaðmur , çamur , bazen de kar ,
Aðaçlardan düþer artýk , sararan yapraklar .
Renkten renge bürünürken Canlý tabiat ,
Ýþleriz hem sevap , hem de , çoðunlukla kabahat .
Hüzün dolar insanlara , genellikle, bu mevsim ,
Altmýþ yaþtan sonra derim ‘ ey gençlik neredesin ‘?
Bu mevsimde yaþlýlar, yaprak gibi dökülür ,
Geride kalan yakýnlarýn , hep boynu bükülür .
Akrabalar , dostlar birer , birer göçüp gittiler ,
Ayrýlýk zor dedikse de , bizi terk ettiler .
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.