Üzülme

Üzülme.
Sana vedamýn bendeki yansýmasýný göremedi kimse.
Gardiyanýn, üstüne sürgüyü çektiði mahkumun,
Yüreðine emanet býraktým burukluklarýmý.
Gözlerindeki esaretine sýrdaþ ettim bakýþlarýmda aradýðýn hüznümü.
Umutlarý müebbete susmuþken tesellisini eline tutuþturdum;
Kýrýlmayý bekleyen idam fermaný kalemim seni yazacak.

Zamanýn acý ilacýný yudumluyorum her tik tak sesinde.
Eþiðin eþsiz kararsýzlýðýný sindirme gayretindeyim þimdi.
Yorgun gayretlerim saçýma ak, yüzüme buruþukluk verdiði doðru.
Bakýþlarým farklý gözlerim ayný rastlarsan bir gün diye.
Týrnak izlerimi hayatýn duvarlarýna kazýma takatim,
Zamanýn acý ilacýnýn yan etkisi deðil ta kendisi.

Hikayelerinle ihtiyarlattýðým ömrüm..
Ömürün tükendiði yerde alýþýk olduðum;
Son ölüm..

Üzülme.
Gözyaþý göremez kimse.
Ben her kazma darbesiyle açýlan mezarcý topraðýna býraktým,
Geri örtülecek olmanýn amansýz bekleyiþine bereket serptim onlarý.
Neyi örtmedi ki ve neyi vermedi ki?
Dar aðacýmýda verir, benide örter.

Ömürün tükendiði yerde alýþýk olduðum;
Son ölüm..

KaKe
15.10.2011
16:23

Sosyal Medyada Paylaşın: