Iþýk kusmuþtu gecenin avuçlarýna
Kamaþýnca gözleri güneþi düþürür belki dilinden diye
Siyaha susmuþ
maviye küsmüþtü
Lülesinden göz kýrpan minik kýz deðilmiydi sanki
ya da sektikçe serçe misali oynayan
cývýldayan çaðýldayan
takvimin son sermayesini düþürdüðü saatlerde
ya hep yarýn olacak
ya da dünde kalacaktý
hani
parmak uçlarýna
kendini asmýþtý
ve kimse bilmesin
mendil kadar silinmeye müsait olduðunu
ki silinmesin
zihninde bulanýklýðýyla yer tutan fütursuz her þey
kaçýyordu geceyi ardýnda býraktýðýný sanýp
-ki kaçýncý yanýlgýsýydý saymaya erindiði-
bilinmesin
ne gerek vardý ki
incinmiþti yaralanmýþtý üzülmüþtü kýzmýþtý
gibi kelimeleri tekrar etmeye...
zaten hayatýn koridorlarýnda
saflýktan hüküm giyip
çoktan faka basmýþtý...
ve harflerini gecenin ipiyle asmýþtý...
artýk harfsizdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.