Hazreti Allah gizli, hazineymiþ ezelde;
Bilinmeyi istemiþ nurundan az nur almýþ.
Ahmet, Muhammet (s.a.v.) demiþ, isim koymuþ tez-elde;
O nurdan âlemleri halk etmiþ seyre dalmýþ!
Böylece kâinatýn özü olmuþ Muhammet; (s.a.v.)
Rabbimizin katýnda, övgü bulmuþ Muhammet! (s.a.v.)
Allah (c.c.) razýlýðýný baðlamýþ Resulüne;
Ýtaate, hürmete, ona tabii olmaya.
Kitaptaki tarifin uyarak usulüne;
Çok dikkat etmeliyiz rýzasýnda kalmaya.
Habibullah’a Habib olanlara ne mutlu;
Ýki cihan saadet onlara olsun kutlu!
Onu öven hazreti Allah (c.c.) evvel emirde;
Biz sadece övgüden müstefit oluyoruz.
Hiçbir övgüye mecal yok bu aciz fakirde;
Feyiz’inden bir tutam verirse alýyoruz.
Sen ummansýn ey resul bizler birer zerrecik;
Ummana karýþalým izin ver bir kerecik!
Ummana ulaþmanýn yolu vesile bulmak;
Yaðmur bulutsuz inmez, ormansýz yere sinmez.
Göl, dere, ýrmaklarý lazýmdýr delil kýlmak;
Sebebe yapýþmadan damla bahir’e inmez!
Ey sebepler halk eden, bizlere de sebep kýl;
Yollar çok çetrefilli, malum yetmiyor akýl!
Salih Yýldýz…11.04.2012
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.